Ff tussendoor

Lache om weer alle reacties te lezen mensen! Ik check elke avond voor ik nieuwe verhalen ga typen of er niewe reacties zijn! Ik weet nog van 2008 dat mensen de verhalencheckte voordat ze met hun werkdag begonnen, en dat motiveerd mij om elke avond een verhaal te typen(ondanks dichtvalllende oogjes)

Sowieso gaaf, de dagverhalen worden gemiddeld zon 25 keer gelezen. :D
@ Kev, ik zou hier heel graag blijven zitten als correspondent! Moet ik nog wel een paar creditcards afsluiten alleen.

Het klopt overigens wat mijn pa zei, er is iets niet helemaal goed gegaan met Reismee. Ik had een heleboel fotos geupload, die staan er niet op. Ook wilde ik gisteravond (ochtend voor jullie) een nieuwe verhaal erop zetten maar toen was de site offline. Ga het zo nog es proberen.

Dag 5! Survival of the fattest

Na een bijzonder goed onbijt (wafels zelf bouwen en alles) gingen we op pad naar Sanibel Island, een eiland dat voor een groot deel bestaat uit een natuurpark. Eenmaal de brug over naar het eiland, was de sfeer direct anders. Al zijn we nog niet zo ver zuidelijk als de Keys, hier hangt ook al een Caribisch sfeertje. Alles is relaxed, rustig en mooi. Na een paar mijl kwamen we aan bij de ingang van het reservaat, waar we de keus hadden om een pad met de auto te volgen of een pad met de benenwagen. Hollandse globetrotters als we zijn, kozen we voor de wandelroute. Een trail (wandelroute) van ongeveer 6.5 km. Helaas was deze trail iets te American friendly, wat zoveel betekent als een breed verhard pad (nog net niet geasfalteerd). Hierdoor zagen we ook weinig wild life (op indcidenteel wat roofvogels die boven ons hoofd cirkelde, maar daar zochten we maar niets achter). Op de terugroute kwamen we een tourgroep met gids tegen, en deze zijn we nog een stukje gevolgd voor wat gratis informatie (wisten jullie bijvoorbeeld dat Mangrove een van de weinige planten zijn die kunnen leven in zout water, en dat de bladeren zout afscheiden? Dit kan je zelfs proeven van de bladeren. Nee, dat dacht ik al!)
Eenmaal terug op parkeerplaats, besloten we ook de autoroute te pakken. Vlak na het betreden van de route en vlak voor het betaalhokje... Lag er een alligator van ongeveer 3 meter in de greppel, zo'n ½ meter van de auto!
Wat het beest in godensnaam zo dicht bij het pad en de mensen doet is een ander verhaal, maar dit was wel opeens heel dichtbij. Rich (survival man die hij is, VOLLEDIG bewust van alle risico's) stapte uit de auto om foto's te maken en het beestje te aaien. De mevrouw in het betaalhokje leek dat niet zon strak plan, en commandeerde Rich terug de auto in. 'It's a wild animal, and it will get you!'
De trail bestond uit een nog bredere verharde weg, waar links en rechts mooie uitzichten waren op mangrovebossen en meren. Later op de route zagen we nog een alligator zonnend in het gras.

Op deze route zagen we ook de tegenstrijdigheid van de Everglades.. Een mooi uigestrekt natuurgebied wat beschermd is en gepreserveerd wordt, met ter gelijke tijd grote brede verharde paden waar touristen met een hun grote 4x4's met dikke motoren doorheen kunnen tuffen.. Preservatie?

Na het reservaat besloten we van het eiland af te rijden, naar Fort Meyers Beach, een eiland tussen Fort Meyers en Sanibel in. Hier was een erg toffe boulevard met wederom een blakend wit strand. Bij het parkeren (wat 6USD koste) werden we verwezen naar een dakterras, wat ongeveer 6 hoog boven de boulevard en strand lag, en daar konden we voor 6 dollar korting eten. Hollanders als we zijn, lieten we deze deal niet voorbij gaan! Het dakterras bleek een erg mooie locatie met prima eten! Het weer was vandaag (eindelijk) heel de dag top, dus ook hier was het vol in de zon over het strand uitkijken!

Na 3 free re-fills (je betaald in de US alleen je eerste drankje, de rest vullen ze gratis bij J , was het tijd om naar de Everglades te rijden, zo'n 1.5 uur rijden. Vandaag was gelukkig een dag met weinig in de auto zitten. Ook de routes waren een stuk leuker, en vooral eenmaal in de Everglades was er geen plek meer voor de grote, saaie snelwegen. Bij ons motel aangekomen, bleek al dat we nu echt IN de Everglades zaten door alle mugjes en beestjes, en het compleet gebrek aan levendigheid. Het meeste ging dicht om 21:00, dus we besloten om wat simpel eten te halen bij de supermarkt (uitgestorven) en een rustig avondje in het motel te spenderen.

Dag 4! Witte stranden en hotpants

Aangezien we de pretparken niet bezochten, en dit het grootste attractiepunt is van Orlando, besloten we om weer door te gaan. Op het laatst moment besloten we om niet via de oost kant naar het zuiden terug te gaan, maar via de westkant. Het weer in Orlando viel een beetje tegen (nog wel 25+ graden, maar veel bewolking), dus we hoopte aan de westkant meer succes te hebben.
Het moet vermeld worden, buiten de kustroutes zijn de wegen in Florida ZO SAAI.. 2- 6 baans snelwegen, waar men elkaar links en rechts mag inhalen, en dan honderden kilometers rechtdoor...

De eerste bestemming was Clearwater, een plaatsje aan de Westkust. Hier zagen we het eerste echte witte strand+ palmbomen plaatje! Op dag 3 waren we zo druk dat we geen tijd hadden om te lunchen, dus nu maar weer es goed lunchen. En wat blijkt, er zat een Hooters vlakbij de boulevard.
Voor de mensen niet bekend met het concept Hooters: Kippenvleugeltjes/ Hamburgers, Amerikaanse sporten op de schermen, en (het belangrijkste) dames in hotpants en kleine shirtjes in de bediening!
Het eten (onder andere...) was heerlijk! ;)

Er was nog een aantal uur te gaan in de auto, dus snel weer verder naar het zuiden. Eindbestemming was Fort Meyers, een stadje gelegen naast een natuurgebied en een stuk dichter bij de Everglades.
Eenmaal aangekomen in het hotel in Fort Meyers, waren we weer supermoe. Lange rit in de auto, en de jetlag blijft doorzeuren om een of andere reden. Na wat reclame met stukjes Friends tussendoor gekeken te hebben (ja dat heb ik goed geschreven), hebben we ons (onder leiding van Rich, Daaf sliep al half) naar de locale haven gesleept. Hier zat een restaurantje aan de havenkant wat in elke tourisme boekje werd geprijst, en met goed recht. Hier zat de Caribische sfeer er al perfect in! Na 2 erg fijne cocktails, een erg goed hoofdgerecht en wat gebabbel met onze ober Nick, was het toch maar tijd om naar het hotel te gaan. Er moest immers nog flink gepland worden en de blog liep achter!

Ik kan er nog altijd niet over uit. Veel Nederlanders hebben hetzelfde vooroordeel over Amerikanen, arrogant, luidruchtig en oppervlakkig. Nu kom je deze zeker tegen, maar 95% is zo aardig. Voor de 2^e keer verbaas ik me over hoe sociaal iedere Amerikaan is tegen ons. Een gezellig praatje in de lift, oprecht geïnteresseerde bediening bij een restaurant/winkel, andere vakantiegangers binnen eigen land, allemaal even sociaal en beleefd. Hier kunnen we in Nederland nog wat van leren!

Morgen gaan we naar de Everglades en blijven daar 2 dagen. Alligators, here we come!

Dag 3! One Small Step for man, one giant leap for mankind.

Na weer iets te laat actief geworden te zijn (stomme jetlag!) was het plan om gelijk naar het Kennedy Space Centre te gaan, niet meer naar downtown Orlando. Eers moest er een tussenstop worden gemaakt bij de Best buy, de locale electronica boer. Rich had een nieuw scheerapparaat nodig (hij stapte constant op zijn baard) en we hadden dringend een Aux kabeltje nodig! Na een aantal uur in de auto werden we al gek van dezelfde muziek en reclames op de Amerikaanse radio.

Nog een leuke anekdote van dag 2 over de radio. Het is opvallend hoe populair Gangnam Style is hier in de US! We hadden bij het verlaten van Miami last van file (file op een 6 baans snelweg..) en Gangnam Style was weer es op de radio. Dit leek ons een mooi moment als echte onopvallende toeristen, de raampjes op te doen en op flink volume en met pompende bass Gangnam Style te draaien. Menig Amerikaan keek ons vreemd aan vanuit hun SUV. :D

Maar goed, op weg naar het Space Centre! Het was nog een flink eindje rijden, maar uiteindelijk kwamen we aan bij het Visitors Complex. Het eerste wat we zagen toen we de afslag namen was een enorme loods met daarin de Atlantis Spaceshuttle! Je zag alleen de achterkant, maar de enorme omvang was al duidelijk! Het zou een dag worden van superlatieven!
Eenmaal binnen bleek het Vistor Complex al enorm te zijn! Helaas waren we wat laat (half 2, en later bleek veel te laat), maar we konden wel gelijk aansluiten voor de Bus tour. We hadden gekozen voor een extra uitbreiding op de tour, de VAB (Vehicle Assembly Building, hierover later meer).
De tour werd geleid door een man richting de 70, met de energie en uitstraling van een 21 jarige, Bill.
Een geweldige vent, die van de meest droge stof een leuk verhaal kon maken.
'There are a lot of fish in these lakes, mostly protected species... Boy.. Don't you just love fish? I sure do, I love all kinds of ‘em! I like this kind, and this one. Isn't it all just delicious? Are we still having a good time?'.. Toffe vent, onze Bill!

Het Nasa terrein is verspreid over terrein van enorme omvang, qua grootte te vergelijken met Flevoland! Er was dus genoeg te zien met de bus. Tijdens de tour kwamen we langs een aantal lanceerplatformen, een enorme 'Crawler' die werd gebruikt voor het transporteren van de raketten naar de platformen, en het mooiste de VAB building.

Het VAB building, is het gebouw waarin de shuttles en raketten worden geassembleerd, aangezien vooral de raketten uit vele segmenten bestaan. Dit gebouw is immens! Als je op de foto's goed kijkt zie je hoe klein normale deuren zijn, of hoe klein de tourbus is in verhouding.
Leuk weetje: Het gebouw is zo groot in volume, dat als je de Empire State Building (ja die in NYC) in stukken hakt, je deze in zijn geheel 4x kwijt kan in dit pand!.
De tour vervolgde zich naar een centre gewijd aan de Apollo missies, de missies waar we uiteindelijk mee op de maan zijn geland. Supervette shows/ films over de ontwikkeling en vooral de laatse 3 minuten voor lancering kregen we te zien. In de laatste 3 minuten hoorde je alle checks, de zenuwachtige wetenschappers, en zag je beelden van een aardbol die zijn adem inhield. Op het moment van de lancering, kwam het geluid in de zaal overal vandaan, de bankjes trilde en de ramen klapperde. Very cool! :D
Na de films kwamen we in de main hall. Hier stond een replica van de Apollo 11. Het is bijna niet te beschrijven hoe groot dit ding is. Nou goed dan, wikipedia kan het: 111meter lang en 10 meter diagonaal! Wederom ter vergelijking, een voetbalveld is 120meter!
In deze hal waren nog veel meer mooie dingen op display, en als je een beetje intresse hebt in ruimtevaart was het allemaal even vet. Oh, en we hebben ook een echt stukje maan aangeraakt!

Helaas, omdat we zo laat waren aangekomen, hadden we geen tijd meer om nog de andere dingen op het terrein te doen (Imax film, Shuttle lancering experience etc. )
Het plan was om naar het hotel terug te rijden, even een uurtje relaxen en daarna een hapje te eten op de Citywalk. De Citywalk is een boulevard die naast Universal Studios ligt, en een aantal van de megaparken verbind. Een enorme boulevard met een overkill aan eettenten, neonlichten en hebbedingetjes is het resultaat. Wij wisten al dat hier een Hard Rock Cafe zat, en die sla ik nooit over.
Dit moest wel het grootste en gekste Hard Rock Cafe zijn waar ik ooit geweest ben (en ik heb er al aardig wat bezocht)! Het eten was weer uitstekend (Legendary Burger!) en we konden natuurlijk niet naar huis zonder een shirt te kopen.

Wat een dag!

Dag 2! Goin North

Dag 2

Na een goede nacht slaap (prima bedden) en een uitstekend onbijt, was het tijd om te belissen wat we gingen doen de komende 9 dagen (plannen doen we niet aan!). Al snel besloten we om de avonturen in the Everglades en Key West nog even uit te stellen en eerst een stuk rond te gaan touren. We gaan eerst naar Orlando!

Orlando is ongeveer 3.5 uur rijden via de 95 snelweg, maar dat is natuurlijk nogal... (5/6 banen waar je elkaar links en rechts mag inhalen + cruise control+ weinig uitzicht).. saai! Dus we namen de langzamere route van de 1 weg, die ook dichter aan de kust lag. Na wat gerommel met die tomtom, die de grote snelweg toch echt leuker vond, toch de 1 kunnen vinden. Hier was een stuk meer te zien aan winkels, mensen en auto's. (zo is het meest voorkomende beroep in Florida, als we de vele reclameborden mogen geloven, jurist bij schade, ongevallen en andere schandalen jegens de mensheid!)
Aangezien we vrij laat op pad waren gegaan, was het alweer tijd voor lunch. In plaats van naar een fastfood toko te gaan, zochten we een mooie Amerikaanse supermarkt op. Een kleine voor Amerikaans begrippen, maar nog altijd hele gangpaden vol met soorten cornflakes, flessen cola van 3 liter en enorme zakken chips (en 6 soorten M&M's?). Al snel hebben we ons laten verleiden en hebben we een mooi assorti aan typisch Amerikaanse rommel gekocht (zie foto). Ook was er een broodjeszaak in de supermarkt a la Subway, dus gelijk een mooi broodje gekocht (Rich zelfs 2!).
Na een tijdje op de 1 gereden te hebben veranderde de omgeving, we kwamen dichter aan de kust en de winkels maakte plaats voor grote landhuizen. We naderde Palm Springs. Grote landhuizen met muren en ijzeren poorten, of grote huizen met uitzicht over de oceaan met een prive strand. Palm Springs lijkt geen last te hebben van Mr. Obama zijn economische crisis!

Uiteindelijk hebben we toch maar de 95 snelweg gepakt om een beetje op tijd in het hotel te zijn.
Het hotel hadden we s'ochtends geboekt, en bleek een echt koopje. Redelijk goedkoop, met een hele woonkamer erbij! Hier kunnen we prima 2 nachten vertoeven! J
Onderweg naar het hotel zagen we een aantal restaurantjes, waaronder T.G.I Friday's (wat in zijn geheel betekend Thank God It's Friday, waar ze ook de slogan voor gebruiken: In here, it's always Friday).
Lekker eten en vieze Ice Tea in een typische Amerikaanse 'booth' (bankjes) voor een zacht prijsje!

Eigenlijk doen Rich en ik aan heiligschennis, naar Orlando gaan, maar dan niet naar de pretparken gaan. Vlakbij Orlanda zitten Universal Studios, Disney en SeaWorld bij elkaar op een terrein wat een klein land zou kunnen zijn. Helaas zijn Rich en ik allebei niet echt van de parken (overigens 80 USD toegangsprijs)
Morgen staan Down Town Orlando en het JFK Space Centre op het programma! Maar eerst nog even een koude Corona! ;)

Have a good one!

Dag 1! Bienvenido a Miami!

Het tweede grote Amerika avontuur is dan eindelijk begonnen!

Het begon allemaal bij Dhr. Van Ofwegen op de stoep om 07:00. Vriendelijk gebracht door vader van Ofwegen en met mooie sluiproutes, waren we in no-time op Schiphol.
Uiteindelijk een half uurtje stil gestaan door technisch onderhoud (die turbine staat altijd open met grote luiken en 4 man voor onderhoud erbij toch?).

De vlucht begon met een tegenvaller, ondanks stellig ontkennen van Rich hadden we 2 stoelen in het midden van 4 stoelen (en dus geen plek aan het raam). Gelukkig zat er naast mij een vrij gezette Amerikaanse 'Firefighter', dus dat was half bij Rich op schoot zitten! De man bleek een alleraardigst examplaar te zijn, en Daaf heeft nog goede gesprekken gevoerd over Sandy en het aanstellen van Obama voor four more years. (Quote: 'Romney is a f*cking idiot').
Net als de heenreis in 2008, was het eten en drinken goed verzorgd, met snacks, 2 maaltijden en genoeg drinken. Ook het aanbod aan films en series was niet verkeerd!

Een aantal hoofdstukken Game of Thrones, de film Battleship, 2 afleveringen 2.5 Men en een geweldige documentaire over het 20jarige bestaan van Pearl Jam (waarom luister ik dit niet VEEL meer, en wat een ongelooflijke held is Eddie Vedder toch) later, arriveren we op JFK Airport te New York. Ondanks de matige plaatsen en Rich zijn problemen met pijn in de oren door zijn verkoudheid, was het een prima vlucht!
Door het half uurtje vertraging, hadden we nog 2.5 uur de tijd om over te stappen. Normaliter een makkie, maar een flink chaos stond ons te wachten.
Allereerst natuurlijk door de douanepost heen. Ric h mocht al snel doorlopen. Bij mij ging het minder soepel. De immens vrolijke beambte *sarcasm sign* zei alleen;' Great, you're going to secondary!'
Ik mocht met hem mee lopen naar een kamertje aan het einde van de gang...
Er kwamen al flitsen van een grote man met plastic handschoenen en mijn broek op de enkels naar voren, maar het viel gelukkig mee. De levenslustige beambte had zelf een fout gemaakt en moest (samen met mij??) zijn supervisor halen. Gelukkig!
Na een kort ritje in de Airtrain naar de andere terminal en weer door de scanners heen, was het weer inchecken, er staan immers nog 3.5 uur vliegen voor de boeg. De 2^e vlucht ging (gelukkig) supersnel voorbij.
De huurauto ophalen bleek ook nog een hele opgave, en uiteindelijk hebben we niet helemaal de auto die we wilden, Hij is wel luxe, maar ook erg saai! Maar daar veranderen we nog wel wat aan de komende weken!
TomTom ingesteld, 20min de verkeerde kant opgereden (goed voorbereid!), maar uiteindelijk toch het hotel gevonden. Eenmaal in de kamer bleek de energie op (we gaan richting de 24uur wakker), dus om de jetlag een beetje te verzachten vroeg naar bed! Morgen luxe ontbijten en maar es gaan plannen waar we heen gaan en wat we gaan doen.

To be continued!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

David en Richard