Iets later wakker dan normaal vandaag.. Half 11 de wekker gezet, en nog redelijk bij bewust zijn. Verder slapen op het strand was het plan. Maar tot onze grote verbazing, weer dikke wolken..
Koppig als we waren, toch maar na het strand gegaan (na een stop bij de supermarkt voor allerlei dorstlessers, fruit en donuts). Het strand bleek in een klein national park te liggen, en na een kort ritje (al was het voor Rich een heel stuk langer (whiskey for president!)) en 7 dollar waren we op het strand. Aan de kust hing een dun strookje bewolking, dus konden we nog redelijk genieten van de zon. Na een tijdje achter de wolken te verdwijnen, was hij daar opeens! De volle zon, waarvan we de rest van de middag mochten genieten! Toch nog onze langgezochte stranddag! Wit strand, helder water en palbomen, love it!
Aan het eind van de middag vervoegde we ons naar de haven aan het noorden van het eiland, waar de zonsondergang dagelijks werd gevierd. Er waren aardig wat mensen en zelfs een bruiloft, echt de festiviteiten en de zonsondergang (want wolken) vielen wat tegen.

Snel naar het hotel om het zout achter de oren, en het zand in de bilnaad weg te spoelen. Even op Tripadvisor kijken naar een goed hotel, aangezien we de avond ervoor weinig culinair hadden gegeten.
Tripadvisor is overigens de beste vriend van menig reiziger, mocht je het nog niet kennen, check it out!
Ondertussen gebruik ik het zo vaak, dat ik bijna blind op de beoordelingen hotels/ restaurants kies.
Blue Heaven kwam goed uit de beoordelingen, een simpel restaurantje in typisch Carribische stijl.
Allereerst was het al een fijne afwisseling om buiten de drukke straten van Key West te komen.
Het restaurant bleek inderdaad TOP te zijn! Een soort achtertuintje met bomen en lichtjes erin, een houten bar met cocktails, zwerfkatten en hanen die rondliepen, erg laid back! De menukaart was beperkt, maar wat erop stond was allemaal top! Vooraf Carribisiche garnalen (super) en als hoofd varkensvlees met mango, fantastiche saus, mais en maisbrood. Elke hap was geweldig lekker!

Ook een groot pluspunt was de live muziek die er werd gespeeld. Menig klassieker werd in reggae stijl ten gehore gebracht door een rasta man, een blanke slungel en p-diddy op zang. J
Aangezien de avond ervoor er nog redelijk in zat, was het na nog een drankje aan de bar (luisterend naar nummers van Bob Marley en Elvis's 'Can't help falling in love') tijd om naar het hotel te gaan.

Morgen helaas alweer terug naar Miami, maar aangezien we nu met onze aangepaste blik en wat meer verkennen van het eiland, toch wel van Key West zijn gaan houden, gaan we zo laat mogelijk naar Miami rijden. Maximale hoeveelheid Key West meepikken!