Dag 12! For sure Island Livin', jaaaah maaahn!

Na een nachtje flink bijslapen (voor mij althans, Rich sliep deze nacht weer slechter), was het met frisse moed ons eiland en Paradise Island ontdekken. Er was bij de haven bij ons in de buurt (waar 4 ENORME cruise schepen aangemeerd zijn) een ferry die je voor 4 BMD (Bahama dollar = US dollar hier) naar het andere eiland bracht. Het bootje zelf was al erg grappig met een humoristische local die dingen over de route vertelde (zijn stop woorden waren By the Way en JAAAH MAAAHN, al zijn we niet in Jamaica wordt dat hier ook veel gebruikt!). Aan de rechterhand zag je de cruiseschepen en aan de andere kant exclusieve landhuizen, waar geen wegen naar toe leiden, geen politie is en geen paparazzi. Hier hebben Nicholas Cage, Oprah Winfrey en consorten een vakantiehuisje staan. Ook in het begin van Paradise Island viel op hoe karige sommige stukken waren, met lelijke paden en vuilnis. Maar al gauw werd het straatbeeld een stuk mooier en luxer. Ons eerste doel was hotel Atlantis, wat zo ongeveer de helft van het eiland in beslag neemt. In dit hotel zitten o.a. een casino, aquarium, een aantal prive stranden, 19 restaurants, een golfbaan.. Goed, jullie snappen hoe groots het allemaal is. Een deel van de binnenkant en buiten kan je gratis bezoeken, en voor andere stukken moet je of een kamer hebben of een guestpass. Eerst kwamen we langs een jachthaven met boten a la Monaco in de haven, en vervolgens in het hotel zelf aan. Zonder aparte ingang of iets kwam je het casino binnen, waardoor het wel heel makkelijk voor de gemiddelde toerist om een wedje te leggen. Ook ik had daar wel oren naar (we zijn er nu toch), en nam plaats achter de 15$ blackjack tafel. Rich had met zijn laatst 5 casino bezoeken genoeg verloren, dus die hield bij toekijken en uitstekende adviezen geven. Na een aantal enerverende rondjes, stopte ik op 60 dollar winst. J Toch mooi meegenomen!
Rich gaf het toch een draai voor 2 rondjes, en verloor al zijn geld in evenveel beurten (arme ziel).

Na nog wat peperdure winkels te bekijken in het hotel, was het tijd om even te lunchen.
Hierna was het op weg naar de andere kant van het eiland waar het openbare strand was (de rest was veelal private stranden/ stranden van Atlantis). We hadden geluk met het weer vandaag, dus we hadden een paar de tijd om in de volle zon te luieren. Een leuke bijkomstigheid van dit strand was de enorm golven/ branding. Net als in Malibu kon je hier veel vermaak hebben door in de branding te staan.
Nu ben ik geen lichtgewicht, maar ik werd ook van mijn benen gespoeld door de enorme golven!

Na een paar uurtjes luieren, ging de zon onder het hotel waar het strand aanlag en was het tijd om de ferry terug te pakken naar ons eilandje. Inmiddels waren we al een stuk meer in de Bahama's sfeer en snapte we aantrekkingskracht een heel stuk meer.
s'Avonds nog een 'local Bahameian restaurant' bezocht wat inmiddels vol met touristen zat en het was alweer tijd om naar het hotel terug te gaan. Het nachtleven is wel teleurstellend hier. Onze inschatting is dat dit voornamelijk komt doordat veel toeristen hier of op een cruiseschip zitten of op een luxe resort, waar ze vaak zelf beschikking hebben over clubs en nachtleven.
Morgen staat een volle (en peperdure) dagtrip op het programma. We worden om 08:15 bij het hotel opgehaald, dus beetje op tijd slapen vandaag.

JAAAH MAAAANNN!

Dag 11! Island livin'? Cocktails maaahn!

Na een matig nachtje in een extreem karig motel (we gingen voor low budget, aangezien alleen de locatie er toe deed), was het op tijd op om de auto in te leveren en in te checken voor de vlucht naar de Bahama's. Het was een grauwe ochtend in Miami met miezer (ja dat kan dus ook daar) en dit was de eerste keer in een kleine week dat we weer op een schema moesten opstaan, dus de sfeer zat er goed in!
Het inleveren van de auto ging erg soepel en we kwamen daardoor (na enige zoeken naar de goede balie) vroeg aan bij de incheckbalie. De dames vertelde ons direct dat we een vlucht eerder konden pakken aangezien die vertraging had. Initieel kozen we daar niet voor, omdat we met een propellor vliegtuigje zouden vliegen, en dat leek ons juist wel vet. Echter het argument dat het kleine vliegtuigje de dag ervoor al gecancelled was, en vandaag nog niet zeker was overtuigde meer.
Bij de boarding area zagen we al veel vermoeide mensen, en ook wij moesten nog een tijdje wachten. Uiteindelijk kwamen we dezelfde tijd aan in de Bahama's als we zouden aankomen met onze originele vlucht. De weersvoorspellingen waren erg ongunstig voor ons verblijf, maar bij aankomst was er gewoon een stralend zonnetje! De sfeer begon al goed, toen we in de rij voor de douane werden vermaakt door een live bandje! J

Direct uit het vliegtuig in een nogal vage taxi, die bij aankomst opeens een hele andere prijs hanteerde. Ah, zo behandelen ze hier toeristen dus, good to know! Ook tijdens onze rit erheen, bleek dat Nassau een erg vervallen en arme stad is. Aangezien het een toeristenoord is en er mega cruise schepen aanmeren, hadden we verwacht dat ook de stad iets mooier zou zijn. Ons 'resort' was redelijk (maar dit hadden we ook puur voor de prijs gekozen), echt de locatie was wel top, met uitzicht op het strand!
Gelijk maar een bezoekje aan het strand gebracht, want we konden nog niet inchecken. Wat een superblauw water zeg! Zelfs de Cote d'Azure is niet zo blauw volgens mij! Er waren ook meerdere strandtentjes met Bob Marley aan, er werd gebbq-ed en er werden cocktails en cocosnoten verkocht. Carribische sfeer op zijn best! Het was alleen de stad en later ook het avondleven wat even flink slikken was! s'Avonds uit gebrek aan beter, maar een bijna leeg restaurant uitgezocht. In dit restaurant werd een hamburger teruggestuurd en vlak erna was een mevrouw boos over haar salade, dus we hadden hoge verwachtingen van ons eten! Maar gelukkig, was ons eten juist erg goed!
Na wat rondzoeken naar een leuke bar, kwamen we uit bij Senior Frog (blijkbaar een bekende keten).
En hier was het om 20:00 al behoorlijk aan! Iedereen stond te hossen op de dansvloer en te zwalken op zijn benen! Wat blijkt, dit is het eerste wat toeristen zien als ze van hun cruiseschepen afkomen.
En in deze kroeg doen ze flink hun best om iedere bezoeker katje lam te krijgen! Shotjes aan de vleet en cocktails van 35cm hoog gaan in de rondte. Helaas niet zo groot als de mega cocktails die we in Las Vegas dronken, maar na 2 van deze joekels had ik hem ook wel hangen. Aangezien we nog wel wat wilden doen morgen, lieten we het maar niet zo escaleren als in Key West.
De eerste dag in Bahama's was dus een beetje gemengd, maar dat hadden we in Key West ook in het begin. Met het plannen van ons verblijf hebben we dus gezocht zoveel mogelijk buiten de stad te komen en nog meer van de Bahama's te zien (zijn in totaal 700 eilanden, dus wordt lastig alles te zien).
Morgen gaan we naar Paradise Island, waar de luxere resorts zitten en het megahotel Atlantis, en de dag erna gaan we een boot tour maken langs de Bahama eilandjes.

Dag 10! Racen over de blauwe zee!

First on the agenda today: Jetski's! Overal in Key West waren er stands en promos van 'Fury', een organisatie die veel van de wateractiviteiten op en rond het eiland organiseert. Een daarvan was een jetski tour van 26 mijl rond het eiland. De prijs was ietwat hoog, maar toch maar besloten om het te doen. Na het onbijt wilde we zo snel mogelijk de tour doen, zodat we daarna konden lunchen en nog even op het strand konden hangen voordat we moesten vertrekken. We konden reserveren in het hotel voor de tour van half 12, maar dan moesten we wel redelijk opschieten met koffers pakken en uitchecken, want we moesten ons een half uur van te voren melden bij de haven. Technisch gezien waren we op tijd ter plaatse, helaas is parkeren erg lastig in Key West. Om deze reden zag je ook veel scooters en elektrische karretjes rijden, om de dure en beperkte parkeerplekken te vermijden. Uiteindelijk toch een plekje gevonden te hebben, was het doorhobbelen naar de haven, echter waren we al te laat. Eenmaal aangekomen konden we ons nog wel bij de half 12 voer voegen, alleen had Rich zijn ID niet bij zich dus mocht hij weer terug naar de auto lopen. We hebben 6 mensen plus 2 instructeurs mooi laten wachten, maar we konden nog wel mee. Na een reddingsvest en een stevig veiligheidspraatje (de regels en papierwerk die vooraf moesten tekenen waren niet voldoende), mochten we het water op.

In 'single file' achter een instructeur aan die een route navigeerde door de verraderlijke wateren. De instructeurs hadden ons al gewaarschuwd dat het ruw water zou zijn in het begin, en hier was niets van geloven. Enorme golven zorgde ervoor dat het merendeel van de groep het gas nog niet helemaal open durfde te trekken. Tijdens de tour zaten een aantal stops waarin de instructeur wat vertelde over het gebied waar we waren en om tijd te geven aan de wat minder dappere deelnemers (veelal met gillende vrouwen achterop). Na de eerste stop werd een volgorde gemaakt van mensen die vol gas wilden en mensen die rustig aan wilde doen. Helden als we zijn gingen wij vooraan varen. En dat was SU-PER VE-T!
De jetski's die we meekregen konden een snelheid halen van 70 km/u! En op een vrij wilde zee is dit suuupersnel! Leuke is wel, hoe langzamer je gaat, hoe moeilijker de jetski te besturen is en hoe meer je last heb van de golven. Gas geven is dus het devies, maar dat was af en toe doodeng! Stuiterend over golven, en soms in golven. Het was af en toe moeilijk om op de jetski te blijven zitten!
Later kwamen we in iets rustiger water en konden we wat meer spelen met de motoren, zoals wat bochtenwerk erin gooien. Een korte stop bij een zandbank in zee, een tochtje onder de US-1 snelweg volgde. Een geweldig moment was een stuk op volle snelheid vrij dicht langs de kust, terwijl er een Boeing opsteeg van het lokale vliegveld, ongeveer 20 meter boven mijn hoofd!

Na nog iemand verloren te zijn onderweg (en die was flink hard gevallen), was het nog een mooie route terug naar de haven. Grappig hoe je in het begin voorzichtig bent en gas terugneemt bij te erge golven, en later is het vol gas als een idioot met je jetski smijten terwijl je YIHAAAAA schreeuwt.
Dit was het geld 1000% waard, en het voelde ook absoluut niet als 1.5 uur!
Met zoute zee overal en nogal gevoelige..eh.. ..kroonjuwelen, was het hoog tijd om te lunchen.

Ook hier was een Hard Rock Cafe aanwezig (jeej), dus gingen we hier een stevig hapje eten. Een supermooi Carribisch huis met daarin een Hard Rock, wat wil je nog meer. Na het verplichte shirtje te kopen en nog een shirt te scoren op Duval Street, gingen we nog even snel naar het strand. Het was inmiddels al 16:00, dus we hadden nog maar 1.5 licht. Hoe bedoel je het maximale uit je daglicht halen!
Als was het kort, toch was het weer ff relaxen (op een kind na, wat niet anders kan worden omgeschreven als demonisch, welke snoeihard krijste tegen elke golf die zijn luidruchtige voetjes raakte)
Na een rustig ritje van 4 uur terug naar Miami, hebben we nu een motel vlakbij het vliegveld. Morgenochtend moeten we immers op tijd aanwezig zijn bij het vliegveld om de auto weer in te leveren en op tijd in te checken.
De auto overigens, was een flinke teleurstelling vooraf. Geen brute sportieve bak, maar een oerlelijke , uit de kluiten gewassen sedan (alleen een Amerikaan kan zo'n vormloze bakfiets op vier wielen ontwerpen). Later kwamen we erachter, dat onze koffers in de lengte in de kofferbak paste, 1-0 voor de Chevy Impala. Later, toen we op internet zagen en bleek dat onze tank maar liefst 302pk (!) had, hebben we ons gaspedaal tot de grond ingetrapt bij de stoplichten. VROAAAHHM! 2-0 voor de Impala!
Stiekem gaan we hem toch een beetje missen.

Morgen een verhaal uit een ander land, de Bahama's!

Dag 9! Hangover en palmbomen

Iets later wakker dan normaal vandaag.. Half 11 de wekker gezet, en nog redelijk bij bewust zijn. Verder slapen op het strand was het plan. Maar tot onze grote verbazing, weer dikke wolken..
Koppig als we waren, toch maar na het strand gegaan (na een stop bij de supermarkt voor allerlei dorstlessers, fruit en donuts). Het strand bleek in een klein national park te liggen, en na een kort ritje (al was het voor Rich een heel stuk langer (whiskey for president!)) en 7 dollar waren we op het strand. Aan de kust hing een dun strookje bewolking, dus konden we nog redelijk genieten van de zon. Na een tijdje achter de wolken te verdwijnen, was hij daar opeens! De volle zon, waarvan we de rest van de middag mochten genieten! Toch nog onze langgezochte stranddag! Wit strand, helder water en palbomen, love it!
Aan het eind van de middag vervoegde we ons naar de haven aan het noorden van het eiland, waar de zonsondergang dagelijks werd gevierd. Er waren aardig wat mensen en zelfs een bruiloft, echt de festiviteiten en de zonsondergang (want wolken) vielen wat tegen.

Snel naar het hotel om het zout achter de oren, en het zand in de bilnaad weg te spoelen. Even op Tripadvisor kijken naar een goed hotel, aangezien we de avond ervoor weinig culinair hadden gegeten.
Tripadvisor is overigens de beste vriend van menig reiziger, mocht je het nog niet kennen, check it out!
Ondertussen gebruik ik het zo vaak, dat ik bijna blind op de beoordelingen hotels/ restaurants kies.
Blue Heaven kwam goed uit de beoordelingen, een simpel restaurantje in typisch Carribische stijl.
Allereerst was het al een fijne afwisseling om buiten de drukke straten van Key West te komen.
Het restaurant bleek inderdaad TOP te zijn! Een soort achtertuintje met bomen en lichtjes erin, een houten bar met cocktails, zwerfkatten en hanen die rondliepen, erg laid back! De menukaart was beperkt, maar wat erop stond was allemaal top! Vooraf Carribisiche garnalen (super) en als hoofd varkensvlees met mango, fantastiche saus, mais en maisbrood. Elke hap was geweldig lekker!

Ook een groot pluspunt was de live muziek die er werd gespeeld. Menig klassieker werd in reggae stijl ten gehore gebracht door een rasta man, een blanke slungel en p-diddy op zang. J
Aangezien de avond ervoor er nog redelijk in zat, was het na nog een drankje aan de bar (luisterend naar nummers van Bob Marley en Elvis's 'Can't help falling in love') tijd om naar het hotel te gaan.

Morgen helaas alweer terug naar Miami, maar aangezien we nu met onze aangepaste blik en wat meer verkennen van het eiland, toch wel van Key West zijn gaan houden, gaan we zo laat mogelijk naar Miami rijden. Maximale hoeveelheid Key West meepikken!

Geen fotos

Dag 8! Van teleurstelling naar Legendary in 12 uur

De laatste dag van de eerst week vakantie (we rekenen de reisdag even niet mee) is alweer aangebroken! Vooral door het relatief veel autorijden en reizen leek het voorbij te vliegen!
Nu op weg naar wat meer relaxen! Een deel van de charme van de Key eilanden is al de route erheen. Het is een snelweg die loopt van Georgia (staat boven Florida) t/m het zuidelijkste puntje van de VS, de US 1 highway. De route bestaat uit meerdere eilanden, sommige vrij groot andere bestaan alleen uit een 2-baansweg en 2 stroken groen ernaast.
Het idee was om te stoppen op de eilanden als we iets zagen, en ander op tijd aan te komen op Key West om wat welverdiende Beach Time in te lassen. Bij aankomst in het hotel mochten we gelukkig vroeg inchecken, spullen droppen en omkleden en naar het strand, maar.. Helaas was het weer matig! De bewolking die ons al meerdere keren heeft dwarsgezeten kwam nu ook de hoek omzetten.
Wat ook een deceptie was dat er maar 3 kleine strandjes waren op het hele eiland. Rich en ik hadden het idee dat het een tropisch eiland was met stranden overal. Het was even slikken dus! Plan B was om naar de hoofdstraat te gaan, Duval Street. Dit is een lange straat die over bijna het hele eiland loopt in de breedte en is supertoeristisch. Wel een leuke straat, maar toch niet wat we verwacht hadden.

Maar op tijd naar het hotel gegaan, want we hadden wat energie nodig. Na wat douchen en relaxen was het tijd om het centrum weer in te gaan. Er reed een shuttle naar het centrum van het hotel, dus we konden allebei een drankje doen. Duval street bleek een flinke heksenketel te zijn op zaterdag. Een bonte mix van touristen (zowel niet Amerikanen als Amerikanen). Dit bleken de voortekenen van een legendary avond! Het begon wat stroef, maar na een paar biertjes en een whiskey werden de kroegen en ook wij een stuk gezelliger! Geen enkele kroeg vroeg entree, en de een was nog meer 'aan' als de vorige! Nog een tijdje in een Coyote Ugly bar geweest (google het maar! ;) ). Het hoogetepunt van de kroeg waren nog niet eens de dames (al hielpen deze significant mee aan de sfeer), maar de grote Amerikaanse vlag in Neon, met daarboven de grote letters; Fuck yeah! De spreuk van de vakantie! America, Fuck Yeah!

Na een bezoekje aan de Irish Pub was het hek helemaal van de dam. 2 glaasjes Jack Daniels met ijs staat daar gelijk aan; 'Mieter er maar een kwart fles in'. (@ Kev, het was nog erger dan toen in Valkenswaard!). Wel waar voor je dollars!
Waar de avond ons daarna naartoe nam zal ik maar niet teveel over publiceren, buiten de hint dat we in vrij korte tijd een heleboel dollar briefjes hadden van lage waarde hadden, en daarna niet meer... ;)
04:30 thuis en hoog tij....zzzzzz

Dag 7! Airboats en fietsen op zijn Hollands

Zoals al vermeld op dag 6, het zou een druk dagje worden vandaag. Op tijd uit de veren dus!
Het eerste op het programma was de lang geanticipeerde Airboat rit! Helaas was het helemaal dichtgetrokken en fris voor Florida begrippen, dus we hadden ons goed aangekleed.
We waren van plan een 2 uur tour te doen, maar er werd alleen maar een tour aangeboden van 1 uur.
We hadden Captain Brian, een echte Evergladiaan (?) die veel had te melden over zijn job die hij al 15 jaar beoefende. Vanwege het weer hadden we weinig kans op het zien van manetee's of alligators (slechte zichtbaarheid in het water en de dieren gaan meer onder water). We hebben in een glimps een van de zeekoeien boven zien komen, maar dan zie je eigenlijk alleen de neus voor een paar seconden.
Hierna vertrokken we richting de mangrove. Het is te vet hoe snel en wendbaar deze bootjes zijn!
Het zijn kleine lichtgewicht bootjes met een enorme propeller achterop, aangedreven door een dikke motor (tijdens onze 2 e tour was het bootje iets groter, en daar zat een 7.6 liter motor in met 455pk!)
Het filmpje laat zien hoe snel je door de smalle mangrove paadjes vaart, supervet!

De tour was vrij snel voorbij, maar bij de prijs inbegrepen zat ook een trip over en boardwalk.
Bij deze boardwalk kon je op de foto met exotische vogels (die je ook echt kwamen op zoeken als je ze ff terug zette) ennnn je kon een jonge alligator vasthouden. De ‘gator wrestler' haalde eerst een middelgrote alligator uit zijn kleine meertje, maar deze was vrij mak (weinig wrestling dus :P). Daarna haalde hij het jonkie uit zijn verblijf. De foto's omschrijven het nog het beste! Wel erg vreemd om aan te voelen, dat de onderkant heel zacht is en de bovenkant zo hard! Ook waren we toch wel blij dat zijn bek dicht was gebonden!

Omdat we de eerste tour hadden gedaan en de boardwalk konden we 'met korting' ook nog de 2^e tour doen. De eerste tour was in zout water en dus met veel mangroven en zeekoeien, de andere tour was in zoet water. Op deze plek in de Everglades wordt zout en zoet water gescheiden voor snelweg 41, en je ziet ook dat de flora en fauna flink anders is aan beide kanten!
De tweede tour zoude we gegarandeerd alligators zien volgens de verkoper in ieder geval.
Onze captain was een heel ander type, en ging ook meer truukjes doen met de airboat.
Zijn favoriet was op volle snelheid een open meertje opvaren, vervolgens 180 graden draaien op volle snelheid ( en je stevig heen en weer gaat door de golven die de boot zelf maakt) en hard te schreeuwen; 'YEEEEEEHAAAAAAAA'. Wel gaf hij de disclaimer dat hij dat eigenlijk helemaal niet mocht doen, en; 'this boat is like Vegas, what happens on this boat, stays on this boat..' Mooi figuur!
We zagen inderdaad een stuk of 5/6 alligators, waaronder 2 flink grootte van ongeveer 5 meter.

Onze route door de Everglades naar het oosten (weer richting Miami en de Keys) vervolgde naar Shark Valley. Hier konden we een fietstrip (of met een tram, maar sportiever is altijd leuker) maken van 15 mijl (24km) door een gebied in de Everglades. Gezien het een asfaltweg was en dit lekker warm wordt in de zon, liggen de alligators gewoon op de weg waar je fietst!
We kwamen later aan dan gepland, en de ranger vertelde ons ook dat we de hele rit waarschijnlijk niet konden afmaken. Daar stond zo'n 2-3 uur voor, en we hadden nog maar 2 uurtjes.
Echte Hollanders als we zijn, zijn we flink op de trappers gaan staan en hebben we al tussen de gators slalommend de route gefietst in 2 uurtjes (nou goed, ook wat foto's gemaakt, en tegenwind de weg terug).
Na dit fijne ritje door het moeras, was het dan echt tijd om de Everglades te verlaten. We hebben ons uiterste best gedaan om dit prachtige stuk natuur zo veel mogelijk te ontdekken, en nog hebben we maar een fractie gezien!

For some reason waren alle hotels rond de Keys allemaal volgeboekt, en hebben we veel moeite moeten doen om hotels te kunnen vinden. Uiteindelijk hadden we een hotel gevonden op het tweede eiland van de Keys, wat nog zo'n 2uur rijden was. Het was goed te merken dat we een populair toeristengebied binnen kwamen, want we betaalde ineens een stuk meer geld voor een stuk minder hotel. Pluspunt was wel de locatie aan een rivier, waar je in loungestoelen nog een biertje kon drinken!
We waren kapot van de actieve dag, dus we hebben makkelijk bij de Mac gegeten en na 2 corona aan het water ons bed opgezocht. Op naar het zuidelijkste puntje van de VS!

Dag 6! Dobberen tussen de zeekoeien en handtasjes

Onze eerste dag in de Everglades! De zon scheen al door een kier van de gordijnen, dus het was weer hoog tijd om de deur uit te gaan. Een stevig portie pancakes met stroop bij het restaurantje naast het motel om de dag te beginnen eerst dan..
Het plan was om vandaag een airboat rit te huren (iedereen die aan Everglades denkt, denkt aan Airboats, zo'n klein bootje met een enorme propellor erop waardoor het hoovercraft-achtige dingen kan) en daarna verder te kijken.
Er is ongelooflijk veel te doen in de Everglades, alleen we hadden ons vergist in hoe groot en hoe onbereikbaar een groot deel is. Er lopen maar 2 wegen door het park (wat voor Amerikaans begrippen helemaal ongehoord is) en het park is verdeeld in 4 secties. Elke sectie heeft zijn eigen Visitor Center

Eerst gingen we naar het Visitor Center in onze buurt voor wat extra info. Deze centers zijn reuze handig, want deze zijn veelal bemand door een Ranger, welke echt alles weten van het nationale park.
Deze dame gaf ons alle mogelijkheden voor onze hoek, hiking trails, een boottocht en.. Kanoën!
Dit hadden we vooraf al gelezen in de reisgidsen en leek ons supervet, alleen hier was heel weinig over te vinden online of in de lokale reclameboekjes.
We konden kanos huren bij het kantoortje onder het visitor center, of een paar mijl verderop. Het zaakje verderop bleek veel goedkoper te zijn. Het was erg grappig hoe makkelijk het ging.
Oh, jullie willen zonder begeleiding en fatsoenlijke route/ voorbereiding/ ervaring in moerasgebied met zeekoeien en alligators ronddobberen? Sign here, en daarachter kan je zelf je spullen pakken!
Reddingsvest aan, kano in het water en we waren weg. We hadden dit punt gekozen omdat we hier relatief snel in de dichtbegroeide mangrove konden komen (sommige stukken zijn een stuk breder).
Op de heenweg hadden het getijde mee en dit ging ook erg soepel. Het was fantastisch om op deze manier de Everglades te exploreren! Het was over het algemeen super rustig, dus je hoorde niets anders dan het geluid van je peddels en de natuur om je heen. Er is ook geen enkele bebouwing of menselijke vervuiling te zien, alleen maar ongerepte natuur!

Na ongeveer 5km kwamen we aan bij de versmalling. We begonnen bij een groot open water, en hier was de doorgang maximaal 5 meter breed. Hoe verder we in deze kreek kwamen, hoe dichter de begroeien over ons hoofde groeide en hoe smaller de kreek werd. Ik denk dat de maximale breedte op een gegeven moment 3 meter was. Vaak hoorde je voor of achter je iets plonzen of wegfladderen, het was duidelijk te merken dat overal leven was. In de kreek zagen we voor ons iets in het water plonsen vanaf een warme modderplek, we hadden net een alligator gemist. Wel gaaf om te bedenken dat deze dus 1 meter onder je boot kan zitten. Vanaf hier besloten we om erg stil te zijn en heel zachtjes te peddelen/ verder te dobberen. Hierdoor hebben we veel vogels van dichtbij kunnen zien, maar helaas waren de alligators ons steeds te snel af. Aangezien we nog meer dan 5km terug moesten roeien keerde we toch maar om. Helaas was het tij nu gekeerd, dus was het een erg lang stuk terug. We kwamen vermoeid en verzuurd terug bij de verhuur toko, maar het was het 1000% waard geweest!

Het was inmiddels half 4 en dus net te laat om nog iets te ondernemen. Het nieuwe plan was om even te douchen en een dutje te doen, en daarna terug te rijden naar Naples, een kustplaatsje net buiten de Everglades. Hier vonden we een erg tof restaurantje aan de haven (die zijn erg makkelijk te vinden in Florida)! Een overvolle kaart met vers vis en genoeg keus aan vlees, leidde tot de keus voor een lokale visspecialiteit voor Rich, en Ultimate Surf en Turf voor mijzelf. Deze was zeker ultimate, hij bestond uit een New York Strip Steak en een Kreeften Staart. SUPER lekker! J

Aangezien we vandaag onverwacht 5 uur gingen roeien, hebben we alle plannen naar morgen verschoven. Het wordt dus een drukke dag in het moeras morgen!

Have a good one!