Na een bijzonder goed onbijt (wafels zelf bouwen en alles) gingen we op pad naar Sanibel Island, een eiland dat voor een groot deel bestaat uit een natuurpark. Eenmaal de brug over naar het eiland, was de sfeer direct anders. Al zijn we nog niet zo ver zuidelijk als de Keys, hier hangt ook al een Caribisch sfeertje. Alles is relaxed, rustig en mooi. Na een paar mijl kwamen we aan bij de ingang van het reservaat, waar we de keus hadden om een pad met de auto te volgen of een pad met de benenwagen. Hollandse globetrotters als we zijn, kozen we voor de wandelroute. Een trail (wandelroute) van ongeveer 6.5 km. Helaas was deze trail iets te American friendly, wat zoveel betekent als een breed verhard pad (nog net niet geasfalteerd). Hierdoor zagen we ook weinig wild life (op indcidenteel wat roofvogels die boven ons hoofd cirkelde, maar daar zochten we maar niets achter). Op de terugroute kwamen we een tourgroep met gids tegen, en deze zijn we nog een stukje gevolgd voor wat gratis informatie (wisten jullie bijvoorbeeld dat Mangrove een van de weinige planten zijn die kunnen leven in zout water, en dat de bladeren zout afscheiden? Dit kan je zelfs proeven van de bladeren. Nee, dat dacht ik al!)
Eenmaal terug op parkeerplaats, besloten we ook de autoroute te pakken. Vlak na het betreden van de route en vlak voor het betaalhokje... Lag er een alligator van ongeveer 3 meter in de greppel, zo'n ½ meter van de auto!
Wat het beest in godensnaam zo dicht bij het pad en de mensen doet is een ander verhaal, maar dit was wel opeens heel dichtbij. Rich (survival man die hij is, VOLLEDIG bewust van alle risico's) stapte uit de auto om foto's te maken en het beestje te aaien. De mevrouw in het betaalhokje leek dat niet zon strak plan, en commandeerde Rich terug de auto in. 'It's a wild animal, and it will get you!'
De trail bestond uit een nog bredere verharde weg, waar links en rechts mooie uitzichten waren op mangrovebossen en meren. Later op de route zagen we nog een alligator zonnend in het gras.

Op deze route zagen we ook de tegenstrijdigheid van de Everglades.. Een mooi uigestrekt natuurgebied wat beschermd is en gepreserveerd wordt, met ter gelijke tijd grote brede verharde paden waar touristen met een hun grote 4x4's met dikke motoren doorheen kunnen tuffen.. Preservatie?

Na het reservaat besloten we van het eiland af te rijden, naar Fort Meyers Beach, een eiland tussen Fort Meyers en Sanibel in. Hier was een erg toffe boulevard met wederom een blakend wit strand. Bij het parkeren (wat 6USD koste) werden we verwezen naar een dakterras, wat ongeveer 6 hoog boven de boulevard en strand lag, en daar konden we voor 6 dollar korting eten. Hollanders als we zijn, lieten we deze deal niet voorbij gaan! Het dakterras bleek een erg mooie locatie met prima eten! Het weer was vandaag (eindelijk) heel de dag top, dus ook hier was het vol in de zon over het strand uitkijken!

Na 3 free re-fills (je betaald in de US alleen je eerste drankje, de rest vullen ze gratis bij J , was het tijd om naar de Everglades te rijden, zo'n 1.5 uur rijden. Vandaag was gelukkig een dag met weinig in de auto zitten. Ook de routes waren een stuk leuker, en vooral eenmaal in de Everglades was er geen plek meer voor de grote, saaie snelwegen. Bij ons motel aangekomen, bleek al dat we nu echt IN de Everglades zaten door alle mugjes en beestjes, en het compleet gebrek aan levendigheid. Het meeste ging dicht om 21:00, dus we besloten om wat simpel eten te halen bij de supermarkt (uitgestorven) en een rustig avondje in het motel te spenderen.